I'm in Warsaw, bitch!

Dzisiejszy tytuł potraktujcie z przymrużeniem oka. Wymyślił go Bartek żartując sobie, ale i tak go podchwyciłam. Wiem, że dla kogoś z dużego miasta może być dziwne "jaranie się" Warszawą. No, ale nikt kto nie mieszka w małym mieście (gdzie głowną sieciówką jest cropp, troll czy diverse) nie zrozumie. Ja gdy jadę na zakupy cieszę się jak małe dziecko na lizaka, a gdy już kupię coś satysfakcjonującego to już niczym dzieciak na dużą bombonierkę. Tak było dziś... planowałam kupić kostium kąpielowy i mam. Radość była tym większa, że za cały zapłaciłam 30 zł, a w pierwszej cenie kosztował stówkę. Gdybym miała więcej czasu na grzebanie wśród wieszaków kupiła bym pewnie jeszcze jeden. Ale co się odwlecze to nie uciecze :) 

Tym razem mało zdjęć, bo brakowało czasu. Choć początkowo chciałam postawić na wygodę i założyć szorty teraz cieszę się, że tego nie zrobiłam. Udowodniłam, że ta sukienka ma dwie odsłony (tutaj).Ważne, że w niej czułam się komfortowo i "przewiewnie" (biegłam w niej nawet na tramwaj). Lecz trzeba przyznać, że gdy stałam w słońcu to czarny tył dawał się we znaki. Nie będę więcej marudzić, sami oceńcie!

Chciałam Wam jeszcze pokazać nowy lakier. Polowałam na taki ciepły beż, brąz od dawna. Niestety zdjęcie nie oddaje do końca jego kolor...